مزاج و طبیعت میخک

برای معطر کردن، لطیف کردن و زود هضم شدن غذا از میخک به عنوان ادویه استفاده می‌شود.

مزاج میخک در طب سنتی:

• مزاج آن گرم و خشک است.
• مداومت در مصرف آن با شیر تازه باعث تحریک قوای جنسی می‌شود.
• برای لطیف کردن و زود هضم شدن غذا از میخک به عنوان ادویه استفاده می‌شود. عطر و طعم بی‌نظیری به غذا می‌بخشد.
• ادویه مناسبی برای غذاهای نفاخ و تولید کننده ریاح است و ریاح تولید شده از غذا را به تحلیل می‎برد.
• محلولی از آبلیمو و سایر ادویه‌جات مانند میخک، زنجبیل، دارچین و … برای خواباندن ماهی بسیار مناسب است.
• میخک مقوی قلب، مغز و کبد است. برای تقویت فکر و ذهن مفید است.
• مقوی قوای جنسی است.
• به منظور رفع سردرد سرد و مرطوب، فالج، نزله و سکته مفید است.
• در درمان اکثر بیماری‌های سرد و تر اعصاب و مغز مفید است.
• برای سوداوی مزاج‌ها و کسانی که بیماری ناشی از غلبه سودا دارند بکار می‌رود.
• مقوی لثه و بهبود درد دندان ناشی از سردی است. گذاشتن میخک روی دندانی که درد می‌کند، باعث بی حس شدن و کاهش درد آن می شود.
• مزمزه آن باعث رفع بوی بد دهان می‌شود.
• به چشم کشیدن یا خوردن آن باعث تقویت بینایی می‌شود.
• تنگی نفس و سرفه سرد و مرطوب با مصرف میخک بهبود می‌یابد.
• در بهبود بیماری وسواس مفید است.
• همچنین رافع ترس و حشت است و باعث شجاعت می‌شود.
• موجب تقویت کلیه سرد و طحال است.
• مقوی و گرم کننده رحم سرد است.
• در رفع بیماری‌های سرد اعضای تناسلی مانند درمان قطره قطره آمدن ادرار بکار می‌رود.
• محلل ورم‌های سرد و تسکین دهنده دردهای سرد است.

عوارض مصرف زیاد میخک

• رقیق نموندن خون و افزایش خونریزی
• کاهش سطح قابل ملاحظه‌ای از قند خون
• ایجاد آلرژی و واکنش‌های حساسیتی
• ایجاد مشکلات تنگی نفس و حواس پرتی
•  آسیب جدی به کلیه و روده‌ها

مصلح میخک چیست؟

صمغ عربی مصلح و بهبود دهنده خواص و مزاج میخک است.