انواع بیماری های مقاربتی
بیماری های آمیزشی، عفونت هایی هستند که از راه برقراری روابط جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. این گروه از بیماری ها به نام بیماری های جنسی یا مقاربتی هم شناخته می شوند. برخی از بیماری های عفونی، از طریق سرنگ های آلوده در میان افراد منتقل می شوند یا اینکه از طریق مادر مبتلا، به فرزند شیر خواره طی دوران شیر دهی مادر و یا ارتباط خونی میان آن دو انتقال می یابند.
بیماری های مقاربتی را بیشتر بشناسیم
بیماری های خطرناک جنسی
ناحیه تناسلی افراد، همواره محیط مرطوب و گرمی دارد که برای رشد قارچ، ویروس و باکتری بسیار مساعد است. افراد می توانند موجودات ذره بینی که در پوست و غشاء مخاط اندام های تناسلی آن ها ساکن هستند را به یکدیگر انتقال دهند. عفونت های واگیر دار هم می توانند از طریق منی، ترشحات واژن یا خون، در طی روابط جنسی میان افراد منتقل شوند.
زمانی که افراد از وسایل مراقبت از بارداری مانند کاندوم استفاده می کنند در برابر بیماری های آمیزشی ایمن تر هستند. برخی از عفونت ها هم هستند که از طریق روابط جنسی منتقل می شوند اما در گروه بیماری های مقاربتی قرار نمی گیرند. بطور مثال ابتلا به بیماری مننژیت از طریق رابطه جنسی امکان پذیر است. اما چون انتقال این بیماری به روش های دیگری هم ممکن است، بنابراین نمی توان آن را در زمره بیماری های آمیزشی به شمار آورد. برآورد سازمان بهداشت جهانی حاکی از آن است که روزانه در جهان بیش از یک میلیون بیماری های مقاربتی جدید، جریان می یابد.
افراد در گروه سنی 15 تا 24 سال، نیمی از مبتلایان بیماری های مقاربتی را تشکیل می دهند. همچنین در این برآورد مشخص شده که یک چهارم زنانی که از نظر جنسی فعال هستند به یکی از بیماری های آمیزشی مبتلا می باشند. لازم به ذکر است که شیوع بیماری های مقاربتی در رده های سنی بالا هم، رو به افزایش است. در ادامه، رایج ترین بیماری های آمیزشی را به شما معرفی می کنیم:
کلامیدیا
کلامیدیا نوعی از بیماری های مقاربتی محسوب می شود که توسط تراکوماتیس ایجاد می شود. این نوع باکتری فقط انسان ها را بیمار می کند. کلامیدیا شایع ترین عفونتی است که بیماری های اندام تناسلی و چشم را شکل می دهد. در واقع می توان آن را عمده ترین باکتری در گروه بیماری های مقاربتی به شمار آورد. زنانی که به بیماری کلامیدیا مبتلا می شوند در برخی مواقع متوجه علائم آن در بدن خود نمی شوند. در واقع نشانه های ابتلا به این بیماری چندان خاص نبوده و می تواند شامل مواردی مانند عفونت مثانه، تغییر در ترشحات و درد خفیف شکمی باشد. چنانچه این بیماری را بدون درمان رها کنیم می تواند منجر به بروز علائمی نظیر درد لگن، رابطه جنسی دردناک بطور پی در پی یا دوره ای و خونریزی در فواصل قاعدگی شود.
شانکروئید
شانکروئید یا شانکر نرم ( آتشک )، نوعی عفونت باکتریایی محسوب می شود که زخم های دردناکی در نواحی اندام های تناسلی ایجاد می کند که فقط در حین رابطه جنسی قابل انتقال می باشد. این بیماری بیشتر در کشورهای در حال توسعه، افراد فعال در تجارت دنیای سکس و نیز قشرهای متعلق به طبقه پایین اجتماع، بیشتر رایج است، زیرا دسترسی نداشتن به خدمات بهداشتی و امکانات مناسب برای مراقبت از خود، ترس از بدنامی و برملا شدن روابط جنسی شخصی، محروم بودن از تربیت صحیح جنسی و چندین عامل دیگر، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند. در سال 2015، تنها 11 مورد ابتلا به این عفونت در امریکا گزارش شده است.
ابتلا به شانکروئید، احتمال دچار شدن به بیماری ایدز را افزایش می دهد و متقابلا ابتلا به ایدز هم فرد بیمار را بیشتر در معرض ابتلا به شانکروئید قرار می دهد. در فاصله زمانی بین 1 روز تا 2 هفته پس از ابتلای بدن به این عفونت، بیمار ورم و التهابی را تجربه می کند که رفته رفته تبدیل به زخم می شود. این زخم می تواند درد زیادی ایجاد کند و به راحتی دیده شود. همچنین اگر این زخم تحریک شود امکان خونریزی وجود دارد.
بطور معمول در بدن زنان، 4 زخم مشاهده می شود در حالی که در بدن مردان تنها 1 زخم به چشم می خورد. در واقع، علائم ابتلا به این عفونت در بدن مردان شدت و مقدار کمتری دارد. این زخم در قسمت کلاهک یا سر آلت تناسلی مردان، در همان بخشی که ختنه می شود ظاهر می شود و در زنان هم در لبه های کوچک و بزرگ و برآمدگی قسمت بالایی ناحیه تناسلیشان، این زخم ها به چشم می خورند. دوره درمان این عفونت 7 روزه بوده و با مصرف اریترومایسین، آزیترومایسین و سفتریاکسون تکمیل می شود.
شپش ناحیه تناسلی
شپش هایی که در ناحیه تناسلی ظاهر می شوند فقط از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند. حیوانات خانگی هم در انتقال این بیماری، نقشی ندارند. این نوع از شپش، به موهای ناحیه تناسلی و گاهی به موهای زیر بغل، ریش، مژه ها و ابروها متصل می شود و از خون انسان تغذیه می کند.
تبخال تناسلی
این نوع از بیماری آمیزشی در اثر ویروس هرپس سیمپلکس بوجود می آید. این ویروس، نواحی پوست، دهانه رحم، آلت تناسلی و بخش های دیگری از بدن را درگیر می کند. این ویروس در دو شکل در بدن ظاهر می شود. ویروس هرپس سیمپلکس 1 یا هرپس نوع 1 و ویروس هرپس سیمپلکس 2 یا هرپس نوع 2.
ابتلا به هرپس، وضعیت وخیمی در بدن ایجاد می کند. بخش قابل توجهی از افراد مبتلا به این ویروس، علامت خاصی از وجود این ویروس در بدن خود را مشاهده نکرده و از وضعیت وخیمی که در بدنشان در حال شکل گرفتن در اثر وجود هرپس می باشد، بی خبر هستند. ویروس تبخال تناسلی به راحتی از طریق تماس مستقیم افراد مبتلا با دیگران پخش می شود. بخش عمده ای از انتقال ویروس هرپس نوع دوم از طریق رابطه جنسی واژینال، رابطه جنسی دهانی و مقعدی صورت میگیرد.
هرپس نوع 1، از طریق سرنگ مشترک، ظرف و سطوح مورد استفاده مشترک و تماس پوست با پوست هم قابل انتقال می باشد. این ویروس در بیشتر موارد پس از ورود به بدن غیر فعال باقی مانده و نشانه ای از حضور خود نشان نمی دهد. علائم مربوط به تبخال تناسلی در صورت ظاهر شدن می توانند شامل مواردی نظیر زخم و تاول در دهانه رحم، ترشحات واژینال، درد به هنگام ادرار کردن، تب، احساس ناخوش احوالی کلی و در هرپس نوع 1 جراحت در اطراف دهان باشد. علاوه بر این ها ممکن است تاول های قرمز رنگی هم در قسمت خارجی واژن، مقعد، کشاله ران و کپل ها دیده شوند. همچنین احتمال دردناک بودن این تاول ها به ویژه اگر ترکیده شده و زخم باز شود، وجود دارد.
هپاتیت B
ویروس هپاتیت B عامل ابتلا به این نوع از هپاتیت می باشد. این ویروس از طریق ارتباط با منی و خون عفونی فرد مبتلا و سایر مایعات بدن او سرایت پیدا می کند. ویروس هپاتیت B از روش های زیر احتمال ابتلای افراد را به آن بالا می برد:
- رابطه جنسی حفاظت نشده
- استفاده از سرنگ مشترک آلوده
- نوشیدن شیر آلوده توسط کودک از مادر
- سوراخ شدن بدن با یک شی تیز و برنده که به ویروس آلوده باشد
- گاز گرفته شدن توسط فرد مبتلا به هپاتیت B
در ادامه، فرد بیمار با ورم کبد خود مواجه می شود. آسیب جدی دیدن کبد در اثر ابتلا به این نوع از هپاتیت اتفاقی است که چنین فردی تجربه خواهد کرد. وخیم شدن وضعیت بیمار حتی می تواند منجر به سرطان در او شود. بر این اساس، مسوولان مراکز اهدای خون، تمام خون های اهدایی را بررسی کامل می کنند تا از سالم بودن آن ها اطمینان حاصل کنند.
تریکومونیازیس
این بیماری مقاربتی توسط انگلی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. این بیماری رایج آمیزشی، در هر دو جنس زن و مرد دیده می شود. اگرچه علائم این بیماری در بدن زنان بیشتر ظاهر می شود. در مورد زنان، واژن آنها عمده ترین محل برای عفونی شدن بدنشان محسوب می شود و در مورد مردان مجرای ادرار آنها. راه انتقال این انگل هم از طریق روابط جنسی مرد و زن و زنان همجنس باز با یکدیگر، شکل می گیرد. به این ترتیب، در حالی که زنان هم از طریق رابطه جنسی با مردان هم با زنان هم جنس خود به این عفونت مبتلا می شوند اما مردان فقط در حین برقراری با زنان مبتلا می توانند دچار این بیماری شوند. علائم ابتلا به این بیماری می تواند شامل مواردی باشد از قبیل:
بو گرفتن و ترشحات واژن، درد و احساس ناراحتی به هنگام رابطه جنسی و احساس درد در زمان دفع ادرار. زنانی که یکبار با ورود این انگل به بدنشان بیمار شوند، بیشتر در معرض ابتلا به ایدز قرار خواهند گرفت. به این ترتیب اینگونه زنان به راحتی ویروس ایدز را به شرکای جنسی خود هم منتقل خواهند کرد.
اچ آی وی و ایدز
ویروس نقص سیستم ایمنی انسانی به سیستم ایمنی بدن حمله می کند و با حضورش در محل زندگی میزبان خود، آن را مستعد ابتلا به انواع بیماری ها و عفونت ها می کند. چنانچه عفونت به این ویروس تحت درمان قرار نگیرد، عمق عفونت بیشتر و بیشتر خواهد شد. ویروس اچ آی وی در خون، منی، شیر مادر، ترشحات و مایعات مربوط به واژن و مقعد وجود داشته و قابل انتقال می باشد. ویروس اچ آی وی، از طریق تماس خونی و جنسی، زایمان، شیر دادن و استفاده از وسایل مشترک تزریقاتی-درمانی مانند سوزن و سرنگ و در برخی موارد نادر، انتقال خون، منتقل می شود.
برای درمان این ویروس، مقدار ویروس موجود در بدن به اندازه ای کاهش داده می شود که قابل شناسایی نباشد. یعنی مقدار این ویروس در خون بدن فرد مبتلا به حدی برسد که در آزمایش خون مطابق با مقداری که خطرناک باشد محسوب نشود و این بدان معناست که این ویروس قابل انتقال به بدن دیگری نیست.
زمانی که فرد به این مرحله رسیده و مقدار این ویروس در بدنش به حد غیر قابل مشاهده می رسد، باز هم نیاز دارد که به درمان خود ادامه دهد و با این کار در واقع وجود ویروس را در بدن خود مدیریت می کند نه درمان. زمانیکه این ویروس در بدن به رشد خود ادامه داده و بی درمان رها شود به سطح سوم خود می رسد که ابتلا به ایدز خوانده می شود و به معنای نابودی جان بیمار خواهد بود. با این حال دارو درمانی های جدید، سطح زندگی بیماران مبتلا به ایدز را در حد مطلوبی حفظ می کند.
ویروس پاپیلوم انسانی ( زگیل تناسلی)
ویروس پاپیلوم انسانی نامی است که برای گروهی از ویروس هایی انتخاب شده که به روی پوست، غشاء مخاطی مانند گلو، دهانه رحم، مقعد و دهان تاثیر می گذارد و آنها را درگیر خود می کند. بیش از 100 نوع از این ویروس شناخته شده است که 40 نوع از آن می تواند به روی اندام تناسلی تاثیر مخرب به جا گذارد. این 40 نوع می توانند به دهان و گلو نیز سرایت کرده و آنها را هم درگیر کنند. عفونت حاصل از این ویروس می تواند منجر به مواردی مانند رشد غیر عادی سلول ها و تغییر شکل دهانه رحم بخصوص به شکل بالا بردن احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم و ظاهر شدن زگیل های تناسلی، شود.
عده زیادی از مبتلایان به زگیل تناسلی، علامتی از آن در بدن خود ندیده و در واقع متوجه بیماری خود نمی شوند. این بیماری در امریکا بسیار رایج است بطوری که زنان و مردان بیشماری در طول زندگی جنسی خود، به این ویروس آلوده می شوند. این ویروس عمدتا از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی و نیز در زنان هم جنس باز منتقل می شود.
حتی کسانی که هنوز متوجه بیماری خود نشده اند و علامتی از وجود این ویروس در بدنشان مشاهده نکرده اند هم می توانند ناقل این ویروس به دیگران باشند. زنانی که به این ویروس آلوده باشند، به هنگام تجربه حاملگی خود می توانند به هنگام زایمان آن را به فرزند خود انتقال دهند اگرچه احتمال رخ دادن این اتفاق ضعیف می باشد. بهترین روش برای پیشگیری از آلوده شدن به این ویروس، واکسینه شدن در برابر آن در زمان مناسب است.
مولوسکوم کانتوژیوزوم ( زگیل آبکی )
مولوسکوم کانتوژیوزوم، نوعی ویروس عفونی پوستی محسوب می شود. این ویروس چهار نوع دارد که نوع دوم آن از طریق رابطه جنسی منتقل می شود. زمانیکه این ویروس، بدن کودکان را آلوده می کند، در گروه بیماری های آمیزشی نمی گنجد. علائم ابتلا به این ویروس به شکل ایجاد برآمدگی های گرد کوچک و متورم به روی پوست می باشد که اگر درمانی به روی آن صورت نگیرد خود به خود از بین خواهد رفت. اما ممکن است 2 سال زمان ببرد. پزشک معالج می تواند به کمک ابزار برقی و شیمیایی یا خشک کردن این زائده، آن را از روی پوست بردارد. داروهای درمانی هم به این منظور وجود دارند که از رشد این ویروس و بیشتر شدن این زائده ها به روی پوست، جلوگیری می کنند.
گال
گال به وضعیتی عفونی از پوست گفته می شود که عامل ایجاد کننده آن نوعی کرم ریز است که به داخل پوست نفوذ کرده و با فرو رفتن در پوست بدن، تخم گذاری می کند. فرد مبتلا به این عفونت جوش یا دانه های پوستی را به روی پوست خود تجربه می کند که می تواند خارش زیادی ایجاد کند. افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند معمولا هفته ها پس از اینکه دچار این عفونت شدند همچنان از آن بی خبر هستند و به این ترتیب این عفونت، فرصت پخش شدن در سطح وسیع را پیدا می کند.
دلیل ابتلا به بیماری گال چندان شناخته نشده اما برخی بر این باورند که شرایط نامساعد برای زندگی و عدم رعایت مناسب بهداشت فردی در این مورد موثر عمل می کنند. با این حال از نظر علمی تاییدی بر اینگونه نظریات موجود نمی باشد. این بیماری، بیشتر از طریق رابطه نزدیک بین فردی انتقال پیدا می کند. مانند زمان هایی که افراد برای مدت طولانی دست در دست هم باشند یا در حین برقراری رابطه جنسی میانشان این اتفاق روی می دهد. دست دادن کوتاه و در آغوش گرفتن فرد مبتلا نمی تواند باعث سرایت این بیماری به فرد سالم شود.
کرم ایجاد کننده این بیماری قادر به جهیدن یا پرواز کردن نمی باشد. به هر حال یکی دو روز پس از ترک بدن انسان قادر به ادامه حیات است. نکته قابل توجه در اینجاست که بایست از پوشیدن و استفاده کردن از لباس های فرد مبتلا به این بیماری اجتناب کرد تا احتمال ابتلا به گال افزایش پیدا نکند.
در مجموع، تماس بدنی بلند مدت مانند اتفاقی که در حین رابطه جنسی روی می دهد، عمده ترین روش انتقال برای این بیماری به شمار می آید. علائم این بیماری پس از عفونی شدن پوست می تواند تا هفته ها هم ظاهر نشود و زمانیکه این علائم خود را نشان می دهند شامل مواردی از قبیل جوش و دانه های پوستی باشد طوریکه اقدام کرم مربوطه نقاط قرمز رنگ کوچکی را از خود به جای می گذارد که به شکل فرورفتگی خود را نشان می دهند.
آنها شبیه به جای گاز حشرات کوچک ظاهر می شوند و برخی ممکن است تصور کنند که دچار اگزما شده اند. این زائده ها بطور کلی به شکل خط باریکی از چهار نقطه کوچک در نواحی نزدیک به آرنج، مچ های دست، فاصله بین مچ پا و انگشتان، دیده خواهند شد. زنان، جوش و دانه های پوستی حاصل را در اطراف نوک سینه های خود و مردان در نزدیک به ناحیه تناسلیشان مشاهده می کنند. خارش شدیدی شب ها و پس از دوش آب گرم، سراغ افراد مبتلا می رود. در ادامه، به دلیل خراشیدن این جوش ها و دانه های پوستی، ناحیه مورد نظر ملتهب شده و زخم های دردناکی می تواند عمق بگیرد. اینگونه زائده ها در نواحی زیر بغل، زانوها ،کپل، اندام های تناسلی، کشاله ران، پوست سر، گردن، صورت، سر، شانه ها کمر، بازوها و کف پا به چشم می خورند.
سیفلیس
سیفلیس بیماری است که باکتری ترپونما پالیدوم، عامل ایجاد کننده آن است. این بیماری مقاربتی که از طریق رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند می تواند با عفونتی که در بدن فرد مبتلا ایجاد می کند، باعث پدید آمدن زخم های سیفلیس در بدن او شود. زنان بارداری که به این بیماری دچار هستند طی فرایند زایمان خود ناقل این بیماری به فرزندشان خواهند بود که می تواند عوارضی نظیر تولد نوزاد مرده شود یا نواقص مادرزادی را برای نوزاد رقم بزند. دوره زمانی بین 9 تا 90 روز لازم است تا عفونت وارد شده به بدن، بتواند علائم ابتلا به این بیماری را نمایان کند.
بطور میانگین 21 روز از زمان ورود باکتری به بدن و رو شدن علائم، فاصله است. هر مرحله از این بیماری، نشانه ها و مشخصات مخصوص خود را دارد. علائم این بیماری در بدن برخی از مبتلایان به خوبی مشاهده می شود در حالیکه برخی از بیماران مبتلا، متوجه علامت خاصی نمی شوند. همچنین برخی از افراد مبتلا پس از رفع علائم، به دلیل حضور ادامه دار باکتری در بدنشان، مستعد ابتلا به مشکلات مربوط به سلامتی، در آینده می شوند.
سوزاک
سوزاک بیماری آمیزشی عفونی ناشی از وجود باکتری مربوطه در بدن است که به غشاء مخاط حمله می کند. باکتری ایجاد کننده سوزاک که بسیار مسری هم هست در حفره های گرم و مرطوب بدن زیست می کند. اغلب زنان مبتلا به سوزاک، علائم آن را در بدنشان مشاهده نمی کنند. چنانچه این بیماری بدون درمان در بدن باقی بماند می تواند زنان را به بیماری التهاب لگن مبتلا کند. در مردان نیز این التهاب می تواند گسترش پیدا کرده و پروستات، مجاری ادراری و بیضه ها را درگیر کند. باکتری این بیماری از طریق رابطه جنسی قابل انتقال بوده و در نواحی واژن، آلت تناسلی مردانه، دهان، مقعد و چشم زنده می ماند. به محض ابتلای فردی به سوزاک، احتمال پخش شدن آن به سایر اندام های بدن برایش وجود خواهد داشت.
بطور مثال، ممکن است فرد مبتلا با مالش اتفاقی چشمانش باعث پخش شدن این عفونت شود و به این ترتیب دوره درمان را طولانی کند. زنان مبتلا به سوزاک که باردار هستند، در زمان زایمان عفونت را به فرزند خود انتقال می دهند. 2 تا 10 روز پس از عفونی شدن بدن، علائم آن در بدن قابل مشاهده می شوند. در برخی موارد هم این دوره به 30 روز کشیده می شود. برخی از مبتلایان، علائم خفیفی در خود پیدا می کنند که گاهی با بیماری های دیگری مانند عفونت قارچی به اشتباه گرفته می شود. مردان مبتلا به سوزاک، شاهد علائمی مانند سوزش ادرار، تورم و درد بیضه ها و ترشحات سفید سبز یا زرد رنگ می باشند.
اگرچه زنان مبتلا، علائم چندانی را تجربه نخواهند کرد اما ممکن است با نشانه هایی نظیر لکه بینی پس از برقراری رابطه جنسی، سوزش در ناحیه تناسلی، خونریزی های نامنظم بین دوره های قاعدگی، ورم و درد لگنی، درد و سوزش به هنگام دفع ادرار روبرو شوند. در صورت عفونی شدن مقعد هم، فرد مبتلا به سوزاک با خارش در ناحیه مقعد، حرکات دردناک روده ای و در برخی موارد تجربه ترشحات مواجه خواهد شد. اگر این عفونت از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شده باشد می تواند حساسیت و تورم گلو و غدد آن ناحیه را ایجاد کند.
زخم از بیماری های مقاربتی
زخم ها نوعی بیماری مسری پوستی هستند که توسط Sarcoptes scabiei، یک کنه ریز ایجاد می شود. آن ها روی پوست پنهان می شوند و تخم گذاری می کنند. فرد مبتلا به زخم دچار ورم پوستی می شود و خارش شدیدی بر سطح پوست احساس می کند. افراد مبتلا به زخم غالبا چند هفته بعد از ابتلا به عفونت اولیه از وضعیت خود آگاه نیستند، این بدان معنا است که آلودگی سریعا گسترش می یابد.
لازم به ذکر است علت این زخم ها ناشناخته است، اگرچه برخی معتقدند شرایط نامساعد زندگی و عدم رعایت بهداشت شخصی با این بیماری ارتباط دارد. با این حال هیچ اثبات علمی در این مورد وجود ندارد. زخم بیشتر از طریق تماس نزدیک بدن مثل رابطه جنسی یا حتی برای مدت طولانی قرار دادن دست ها در هم منتقل می شود. بغل کردن یا دست دادن کوتاه با فردی که دچار زخم شده است، بعید به نظر می رسد که منجر به انتقال شود.
کنه زخم نمی توان بپرد یا پرواز کند ولی بعد از ترک بدن انسان به مدت یک یا دو روز زنده باقی می ماند. لازم به ذکر است که اشتراک
گذاشتن لباس یا ملافه به فردی که دچار زخم شده است، خطر ابتلا را افزایش می دهد. با این حال تماس فیزیکی طولانی مدت، همان طور که ممکن است در طول مقاربت جنسی رخ دهد، رایج ترین مسیر انتقال است. علائم زخم ممکن است برای چند هفته پس از انتقال پس از انتقال اولیه رخ ندهد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بثورات پوستی
کنه زخم دارای لکه های قرمز کوچکی است که به علائم آروغ زدن معروف است. آن ها مانند نیش حشرات ریز به نظر می رسند و برخی ممکن است فکر کنند که اگزما است. علائم آروغ به طور معمول به عنوان یک خط کوچک که از چهار لکه کوچک تشکیل شده است، ظاهر شود و در اطراف ناحیه آرنج، مچ دست و در بین انگشتان پا و دست ظاهر می شود. زنان این بثورات را در اطراف نوک سینه ها و مردان در نزدیکی دستگاه تناسلی مشاهده می کنند.
خارش شدید
این حالت در شب و یا بعد از دوش گرفتن با حمام آب گرم شدید تر می شود.
زخم ها
پس از خراش دادن بثورات، ناحیه مورد نظر ملتهب می شود و زخم های پوستی ایجاد می شود. به طور معمول بثورات ممکن است در باسن، مچ پا، زیر بغل، دستگاه تناسلی، کشاله ران، پوست سر، گردن، صورت، سر، شانه ها، کمر، کف پا، پایین پا و زانو ظاهر می شود.
روش های پیشگیری از بیماری های آمیزشی
استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی، بهترین روش برای پیشگیری از ابتلا به انواع بیماری های آمیزشی می باشد. با توجه به مانعی که بین بدن و میکروب ها توسط کاندوم ایجاد می شود، می توان آن را سدی در برابر بیماری ها به شمار آورد. برای هر نوع رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی، بهتر است از یک عدد کاندوم جدید استفاده شود. از مصرف کاندوم های آغشته به روغن و چرب، مانند چربی معدنی خودداری کنید. همچنین خوب است بدانید که وسایل پیشگیری از بارداری مانند دستگاه داخل رحمی یا قرص های ضد بارداری، تاثیری بر پیشگیری از ابتلا به بیماری های آمیزشی ندارند. با دنبال کردن راهکارهای زیر هم می توانید احتمال ابتلای خود به این گروه از بیماری ها را کمتر و کمتر کنید:
خویشتن داری
اجتناب از برقراری روابط جنسی پرخطر و انتخاب شریک جنسی سالم بهترین راه جلوگیری از ابتلا به بیماری های آمیزشی محسوب می شود.
تک همسری
پرهیز از داشتن شرکای جنسی متعدد و تجربه روابط جنسی بلند مدت و ثابت با یک شریک جنسی که رابطه جنسی شما را محدود به یکدیگر کند، روش موثر دیگری برای دور بودن از بیماریهای آمیزشی شمرده می شود.
واکسناسیون
واکسن هایی وجود دارند که می توانند افراد را در برابر ابتلا به برخی از بیماری های مقاربتی مصون نگه دارند. در واقع با تزریق واکسن های مفید در این زمینه افراد از ابتلا به سرطان هایی که می توانند ناشی از ایدز و هپاتیت B باشند هم، ایمن خواهند شد.
بررسی عفونت های بدن
پیش از آنکه بخواهید با شریک جنسی خود وارد رابطه جنسی شوید، بهتر است هر دوی شما از سلامت جسمانی خود نسبت به فقدان هرگونه عفونت های ناشی از بیماری های آمیزشی، اطمینان حاصل کنید.
درخواست رابطه جنسی ایمن از شریک خود
قبل از برقراری هرگونه رابطه جنسی با شریک خود، برای او شرح دهید که فقط رابطه جنسی حفاظت شده و ایمن، مورد قبول شماست.
بررسی شریک جنسی
قبل از برقراری رابطه جنسی با فرد جدید، بررسی کنید که شریک شما و حتی خودتان به بیماری های STD مبتلا نباشید.
آموزش و پرورش
والدین، مدارس، جامعه باید به نسل آینده روش های پیشگیری از ابتلا به بیماری های جنسی را آموزش دهند.
هنگام داشتن رابطه صمیمانه با فردی جدید، نکات ایمنی می تواند شما را از شر مشکلات بهداشتی و بیماری های مقاربتی در امان نگه دارد.
کسب آگاهی
والدین، کارکنان مدارس و مسوولان جامعه، بایست اهمیت رابطه جنسی ایمن را برای کودکان شرح دهند و آموزش های لازم را به آنها بدهند. نیاز است بخوبی آن ها را با روش های حفاظت از خود در برابر نحوه ابتلا به عفونت های بیماری های مقاربتی آشنا کنند. اهمیت برقراری روابط صمیمانه با یک شریک جنسی ثابت را برای آنها توضیح دهند که همین مساله به ظاهر ساده چطور می تواند سلامتی آن ها را تضمین کند. استفاده از کاندوم در هر رابطه جنسی، بایست برای آن ها از ملزومات برقراری این نوع رابطه باشد.