آیا وزن عضله از چربی بیشتر است؟
شاید شما هم جزء افرادی باشید که بعد از مدتی ورزش و تمرین منظم وزن کم نکرده اید و از ثابت ماندن وزن برایتان خوشایند نبوده است. شاید هم وزنتان بعد از ورزش افزایش پیدا کرده باشد. اما آیا دلیل این موضوع را می دانید؟در این مطلب می خواهم به بررسی این موضوع بپردازم و دلیل واقعی آن که به تفاوت در ماهیت چربی و عضله بر می گردد برایتان روشن شود.
اول بدانید تفاوت بافت چربی از بافت عضله در چیست؟
خیلی از مردم هنوز تفاوت بافت عضله و چربی را در بدن خود نمی دانند. شما در بدن خود بافت های ماهیچه ای دارید که با انقباض آنها به صورت ارادی حرکت می کنید. این بافت ها از تارهای عضلانی تشکیل شده که به صورت دسته دسته در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. در بدن حدود 600 عضله وجود دارد. ماهیت اصلی عضلات پروتئین ها هستند.
از طرفی دیگر چربی انرژی های مازادی است که در بدن ذخیره شده است. وقتی بدن دچار کمبود انرژی شود از این ذخایر که قبلاً در بدن ذخیره کرده است استفاده می کند و آن ها را به اصلاح می سوزاند. چربی می تواند به صورت زیر پوستی و هم به صورت احشایی در بدن ذخیره شود. چربی های بدن از تریگلیسیرید ساخته شده است.پس چربی و عضله دو بافت متفاوت از هم هستند و روی آنها را پوست و سایر بافت های پیوندی پوشانده است.
تفاوت وزن، چگالی و حجم را بدانید.
نمی خواهم وارد مباحث فیزیک دبیرستان شوم اما اگر تفاوت وزن، حجم و چگالی را ندارید، متوجه تفاوت بنیادین عضله و چربی نخواهید شد. فکر می کنم نیازی به توضیح درباره وزن نباشد! حجم، یعنی مقدار فضایی که یک ماده اشغال می کند. چگالی ترکیبی از وزن و حجم است. چگالی یعنی مقدار حجم به ازای یک وزن مشخص.
حالا وزن چربی بیشتر است یا عضله؟
آیا تا به حال این گفته را شنیده‌اید که یک گرم عضله از یک گرم چربی سنگین‌تر است؟ واضح است که این جمله اشتباه است. یک گرم یک گرم است (برای هر ماده‌ای). ولی از آنجا که یک گرم چربی ، چهار برابر فضای بیشتری نسبت به یک گرم عضله اشغال می‌کند، این امکان وجود دارد که فردی با عضله بیشتر از وزن واقعی خود کوچکتر و فردی با چربی بیشتر از وزن واقعی خود بزرگتر به نظر برسد.
بنابراین ثابت ماندن وزن به معنی بیهوده بودن تمرینات نیست. زیرا عضله چگالی بیشتری نسبت به چربی دارد، این یعنی حجم کمتری نسبت به چربی اشغال می‌کند. بنابراین ممکن است که فردی با تمرینات مناسب بدنسازی، بدون تغییر وزن و یا حتی با افزایش وزن سایز دور کمرش کمتر هم شود.
این موضوع را می‌توان به خوبی در افراد سالخورده مشاهده کرد. به دلیل کاهش سرعت ترمیم عضلات در سنین بالا، مقدار آنها کم می‌شود (اگر به نظرتان اطرافیانتان که پیر هستند در حال کوتاه شدن و کوچک شدن هستند، اصلاً اشتباه نمی‌کنید). علاوه بر این با کاهش میزان فعالیت بدنی در سنین بالا، نسبت عضله به چربی هم کاهش می‌یابد.
بنابراین اینکه عضله “وزن” بیشتری نسبت به چربی دارد افسانه ای بیش نیست. یک بدن بسیار چاق می تواند در معرض مواردی چون سکته مغزی، بیماری عروق کرونر و دیابت باشد. اگرچه تعیین دقیق میزان چربی برای بدن هرشخص منحصر به فردی بسیار دشوار است اما کم بودن مقدار آن نیز می تواند نتایجی بدی برای سلامتی به بار آورد که نمونه ای از آن اختلال در عملکرد باروری در زنان است. پذیرش این موضوع که وجود عضله و چربی هر دو برای بدن انسان لازم است عامل مهمی در حفظ سلامتی است و منجر به سبک زندگی فعال و پویا می شود.
چرا بهتر است استفاده از مقیاس وزن را کنار بگذارید.
وقتی وزن بدن پس از شروع یک تمرین ورزشی کاهش نیابد، نسبت عضله به چربی ممکن است افزایش یابد. همین موضوع منجر به بهبود سلامتی و ارتقا تناسب اندام کلی بدن می شود. بنابراین پس از صرف زمان کافی در تمرینات هوازی و بدنسازی، تنها به این دلیل که وزن شما کاهش نمی یابد، ورزش را قطع نکنید. شاید لازم باشد یک مدت زمانی مقایس وزن را کنار بگذارید و به جای آن نتایج حاصل از ورزش را با نگاهی در آینه یا با بررسی اینکه لباس های قدیمی چقدر در بدنتان فیت شده بسنجید.
بیشتر بخوانید: